مهریه در هنگام جاری شدن عقد در عقدنامه ذکر می‌شود و زن به محض جاری شدن عقد نسبت به مهریه ثبت شده حق تملک پیدا می‌کند و می‌تواند دادخواست مطالبه مهریه بدهد.

ملاک قانون برای مهریه مقدار ثبت شده در عقد نامه است و حتی اگر زن مهر خود را ببخشد اما آن را ثبت نکند ترتیب اثر داده نخواهد شد. یا اگر زوج به اجبار دست‌نوشته‌ای مبنی بر بخشش مهریه از زن بگیرد، هیچ‌کدام از این موارد وجاهت قانونی ندارند.

در صورتی که مرد استطاعت برای پرداخت مهریه کامل زن را داشته باشد که موظف به پرداخت کامل مهریه است، اما اگر زوج استطاعت نداشته باشد دادگاه مهریه را قسط‌بندی می‌کند و مرد را موظف به پرداخت اقساط مقرر شده می‌کند.

در کشور ما و مقررات فقهی، طلاق در اختیار مرد قرار داده است و شوهر می‌تواند با شرایط طلاق زوجه که در قانون آمده است – یعنی پرداخت حقوق مالی زوجه و طی مراحل قانونی طلاق – دادخواست طلاق از زوجه داده و به رغم مخالفت زوجه او را طلاق بدهد.
اما بر عکس آن، زوجه برای گرفتن طلاق بدون رضایت شوهر راهی سخت و دشوار در پیش دارد.

طلاق یک‌طرفه زن بدون شک یکی از پرونده‌های (درخواست‌های) سخت خانواده در دستگاه قضا می‌باشد.

مطابق قانون مدنی (قانون اساسی) حق طلاق با مرد است و زن فقط در صورتی می‌تواند طلاق بگیرد که مرد به قوانین و اصول حاکم بر خانواده پایبند نباشد و بخواهد حقوق زن خود را زیر پا گذارد

مطابق ماده 1133 قانون مدنی و مقررات شریعت اسلام مرد بدون نیاز به دلیل هر وقت بخواهد می تواند همسر خود را طلاق دهد که البته قبل از اقدام به جریان صیغه طلاق باید به دادگاه خانواده مراجعه نموده و به وسیله دادخواست طلاق تشریفات لازم را در خصوص صدور حکم و اجازه طلاق انجام دهد

هرچند که مطابق قانون اصولاً و ابتدائاً زن حق طلاق ندارد اما دلایل زیادی وجود دارد که زن و زوجه هم می تواند از دادگاه خانواده تقاضای طلاق نماید.

این طریق انحلال خاص ازدواج موقت است و استثنائاً نیاز به رسیدگی و دخالت دادگاه خانواده ندارد و متقاضی می‌تواند با مراجعه به دفترخانه مجری ازدواج موقت و یا حتی خود راساً صیغه آن را جاری و عقد ازدواج موقت یا همان متعه و صیغه را بی‌اثر کند.